 |
Około 4,533 miliarda lat temu, mniej więcej 34 milionów lat po powstaniu Ziemi (która dalej nie dorównywała rozmiarami obecnej) doszło do przedziwnego zdarzenia. Mniej więcej w tym samym czasie w którym powstała Ziemia, na tej samej orbicie powstała inna protoplaneta Thea. Prawdopodobnie obydwie protoplanety poruszały się po bardzo zbliżonym orbitach z tą różnicą, że były oddalone od siebie o około 60 stopni (150 milionów kilometrów). Po 34 milionach lat formowania się obu protoplanet Thea osiągnęła rozmiary obecnego Marsa. Skutkowało to tym, że była ona za ciężka do stabilnego poruszania się po tej samej orbicie co praziemia. Thea zaczęła oscylować dookoła swojej pierwotnej orbity, aż doszło to potężnego zderzenia z naszą ciągle formująca się przyszłą matką. Na skutek powstałych podczas owego zdarzenia ogromnych ciśnień i temperatur dwa ciała zaczęły się ze sobą zlewać. Na podstawie komputerowych symulacji dowiedziono, że podczas zderzenia, które nie było zderzeniem centralnym, (ponieważ Thea uderzyła w praziemię pod pewnym kątem) około 2% płaszcza dwóch protoplanet zostało wyrzuconych w kosmos. Owe 2% wyrzuconych w przestrzeń okołoziemską skał i pyłów w ciągu około tysiąca lat utworzyło dookoła Ziemi pierścień z którego w ciągu ponad miliona lat uformował się nasz Księżyc. Pierwotnie zaraz po utworzeniu, Księżyc okrążał Ziemię w odległości 22 tysięcy kilometrów (dziś ta odległość wynosi około 400 tysięcy kilometrów). W momencie gdy Thea uderzyła w Ziemię została naruszona pierwotna orbita planety oraz czas obrotu wokół własnej osi. W momencie uformowania Księżyca doba trwałą około 6 godzin.
Po powstaniu Księżyca, w momencie jego ochłodzenia, powierzchnia księżycowa była bardzo pofałdowana i podziurawiona kraterami pochodzącymi ze zderzeń z mniejszymi ciałami kosmicznymi. Około 3 miliardów lat temu spora cześć powierzchni Księżyca została wygładzona za sprawą działalności wulkanicznej, dzięki której, przez wiele milionów lat, kratery obecne na Księżycu napełniały się lawą , przez co z ówczesnych księżycowych kraterów powstały księżycowe morza. Oprócz kraterów uderzeniowych, jakie możemy podziwiać na księżycu, przez wyżyny, morza, niziny i uskoki, bardzo ciekawymi obiektami jakie obserwujemy na powierzchni Księżyca są bruzdy. Prawdopodobnie powstały one podczas upadku meteorytów, które wywołały fale sejsmiczne, przez co powierzchnia zaczęła pękać, a stropy tuneli lawowych zaczęły zapadać się, tworząc charakterystyczne bruzdy.
Od czasu, gdy Księżyc był aktywnym wulkanicznie ciałem niebieskim, po okresie ustania wulkanizmu niewiele się zmieniło. Od tamtego czasu na Księżyc prawdopodobnie nie spadło żadne większe ciało, które znacznie naruszyłoby jego strukturę.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Fotografia pochodzi ze strony: http://adk.astronet.pl/ksiezyc1.shtml
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz