Obłok Oorta- cykl 'O obiektach Układu Słonecznego'.

Obłok Oorta.

   
    Z ostatniego artykułu na temat pierwszej planety od Słońca- Merkurego- przenieśmy się teraz trochę dalej w głąb Układu Słonecznego... znacznie dalej, bo aż od 300 do 1000 jednostek astronomicznych od Słońca (1 jednostka astronomiczna to odległość Ziemia- Słońce). Obłok Oorta jest hipotetycznym tworem, który moim zdaniem można przyrównać z granicą Układu Słonecznego.
    Pochodzenie obłoku Oorta nie jest dotychczas potwierdzony. Przypuszcza się, że powstał on podczas formowania się Układu Słonecznego, a ściślej z resztek wyrzucanych w przestrzeń dzięki oddziaływaniom z gazowymi olbrzymami. Podobnie jak powstanie obłoku nie jest potwierdzone tak samo jego istnienie nie zostało dotąd bezpośrednio zarejestrowane. Mimo tego, że go nie widzimy, wiemy, że prawdopodobnie on tam jest, a wskazują na to np. komety długookresowe. Kometami długookresowymi nazywamy takie, których orbita jest bardzo rozciągnięta, a jeden pełny czas jej przeloty wynosi tysiące lat. Typowym przykładem takiej komety jest Kometa Hale'a-Boppa. Obok komet długookresowych w skład obłoku Oorta wchodzą jeszcze 4 inne znane nam dzisiaj obiekty, które posiadają na tyle wydłużoną orbitę, że można je do obłoku zaliczyć: 90377 Sedna, 2008 KV42, (308933) 2006 SQ372, (148209) 2000 CR105.

Sedna- wizja artysty.

Widok Słońca z powierzchni Sedny- wizja artysty.

        Teraz najlepiej zapuście sobie mroczną muzykę (najlepiej Symphonies of the Planets- NASA Voyager Recordings) ponieważ spróbujemy sobie wyjaśnić czym są owe 4 obiekty, kryjące się pod nietypowymi nazwami. Wszystkie są typowymi planetoidami o bardzo wydłużonych orbitach, których czas obiektu wynosi tysiące lat ziemskich. Żeby zrobiło się jeszcze bardziej dziwnie skoncentrujemy się na Sedna- planetoidzie odkrytej w 2003 roku. Okrąża ona Słońce co 12600 lat. Jest ona średniej wielkości planetoidą- jej średnica wynosi około 995km. Jej temperatura powierzchniowa to około -240 stopni Celsjusza. Ze względu na swoją wielkość Sedna zostanie prawdopodobnie zaliczona do grona planet karłowatych, a w przyszłości może posłużyć jako baza wypadowa poza granicę naszego Układu Słonecznego.

Kometa Hale'a-Boppa.

     Ponieważ obłok Oorta znajduje się bardzo daleko od centrum Układu Słonecznego wpływają na niego oddziaływania grawitacyjne pochodzące z innych gwiazd. Najbliższą nam gwiazdą jest Proxima Centauri, która znajduje się w jednej trzeciej odległości od obłoku Oorta. Na oddziaływania z innymi gwiazdami wskazuje fakty wydłużenia orbit komet długookresowych.
   Ciekawostką może być też to, że nasze Słońce może mieć obok siebie towarzysza- Brązowego Karła. Brązowe Karły są to obiekty, które są nieudanymi gwiazdami. Wskazuje na to fakt oddziaływań grawitacyjnych oraz okresowych deszczów komet ku centrum Układu Słonecznego. Obecność w obłoku Oorta Brązowego Karła jest postulowana od dawna. Mimo tego, że nikt owego obiektu nie zarejestrował dostał on już swoją nazwę- Nemezis.